Kom terug – Spinvis

Meneer Spinvis, je kon me niet overtuigen met je deelname in De slimste mens ter wereld. Dat deed je wel jaren geleden met je nummer ‘Kom terug’ en nog steeds. Eén van de dingen die me het meest beangstigen tijdens mijn herstel van anorexia is de kans op een terugval. Ik was vaak boos op mezelf wanneer dit gebeurde.
Dank je, meneer Spinvis voor dit prachtige nummer dat me doet beseffen dat ik wel wat liever voor mezelf mag zijn. Worstel je hier zelf ook weleens mee?
Open dan je Spotify, zoek ‘Kom terug’ van Spinvis en luister even mee.

Volg het spoor dat er ligt
Zoek niet wat er nooit meer is

Toen ik eerder dit jaar herviel in de eetstoornis, voelde ik dat heel erg aan als falen. Daarbij stelde ik me de hele tijd de vraag “Kan ik wel herstellen van een eetstoornis?” Ga ik hier mijn hele leven mee moeten leven? En wat betekent herstel? Wil dat zeggen uit een crisissituatie geraken, maar dag na dag, jaar in jaar uit blijven vechten tegen eetgestoorde gedachten? Of is het mogelijk dat die gedachten geen dagelijks gevecht meer opleveren? Zou het kunnen dat die gedachten steeds minder krachtig worden en de eetstoornis net zo stilletjes uit mijn leven zal verdwijnen als wanneer ze in mijn leven kwam geslopen?
Ik geloof graag dat dat laatste mogelijk is.

Je kan wel eeuwig boos op jezelf blijven bij een terugval, maar het helpt je niet verder. Probeer vooruit te kijken. Denk na over wat je vorige keren hielp. Zoek uit wat je triggerde, waarom de terugval er is. Zie het als een wijze les.

Erf de ogen van je kind
Kijk erdoor
Koester je geheime hart
Tot het eind

Toen ik jaren geleden voor het eerst naar mijn psychologe ging, vroeg ze vaak naar mijn kleine ik. Waar wordt kleine Frida blij van? Wat doet haar hartje zingen?  Ik had geen antwoord. Ik kon niet eens denken aan mijn innerlijk kind. Ik wilde het niet. Wat heeft ze nodig? En mag ze iets nodig hebben? Is wat kleine Frida wil wel normaal? Zal de wereld haar nog graag zien?

Tot op heden blijf ik het moeilijk vinden om naar haar te luisteren. Toch besef ik dat daar voor mij de sleutel naar herstel zit. Ik zal niet herstellen als ik haar blijf negeren, niet op lange termijn althans. Ga dus op zoek naar je innerlijk kind, erken haar en luister naar haar.

Droom een boot in de zon
Geef ‘m zeilen en wind

Durf weer te dromen. Je hoeft ze niet allemaal te bereiken. En al zeker niet meteen. Je mag dromen. Je mag groot dromen. Luister ernaar. Niet alle dromen komen uit en dat hoeft ook niet. Besef dat ook jij mooie dingen verdient. Zet kleine stapjes. Onderschat het belang ervan niet. Wie weet leiden al die kleine stapjes er ooit toe dat jij je allergrootste droom waarmaakt.

Bewaar een steen in je tas
Uit het land waar je sliep
Waar je de wonden opliep
Waar een koninkrijk verging

Eetstoornissen zijn complex. Vaak is er niet één reden waarom iemand een eetstoornis krijgt. Er zijn heel wat factoren die daartoe kunnen leiden. Wanneer ik diep in de eetstoornis zit, is dat omdat ik gevoelens wil onderdrukken. Ik wil dan liever niets voelen. Helaas werkt dat zo niet. Tijdens herstel overspoelen emoties me vaak. Ik voel zoveel. Ik kan helaas niet zeggen dat ik daar al altijd vrede mee heb. Liever wil ik niks voelen. Ik wil niet stilstaan bij de dingen die me pijn doen of hebben gedaan. Meestal wil ik het vergeten.

Toch weet ik dat het beter is om emoties toe te laten. Hoe zwaar ze ook aanvoelen. Ik tracht mezelf dan te troosten met de wetenschap dat je nooit in een gevoel kan blijven hangen. “Ook dit gaat voorbij, Frida”, zeg ik dan. Lief zijn voor mezelf lukt vaak nog niet, dus probeer ik te bedenken wat ik aan een vriendin zou zeggen in die situatie. Dat helpt.

Op een dag leer ik stil te staan bij alles wat me pijn deed.
Op een dag voel ik het.
En op die dag zal ik wenen, zal ik troost zoeken bij een vriend of vriendin.
Omdat ik op die dag er klaar voor ben en hulp durf toe te laten.
En op die dag steek ik een steentje in mijn tas om me eraan te herinneren dat ik zover ben geraakt.
Op die dag ben ik trots op mezelf.

Vecht met alles wat je hebt
Verlies het goed
Wacht dan tot het lichter wordt
Je hebt de tijd

Vechten tegen een eetstoornis vraagt veel kracht.

Het zal misschien even nog moeilijker worden voor het weer makkelijker zal gaan. Vertrouw op lotgenoten, vertrouw erop dat het weer beter wordt.
Vertrouw op je huisarts. Vertrouw op je psycholoog. Vertrouw op je diëtiste. Vertrouw op je osteopaat.
Vertrouw op je vrienden. Vertrouw op je familie.
Vertrouw op jezelf. Jij kan dit.
Gun jezelf tijd. Je mag alles op je eigen tempo doen.

Reis ver
drink wijn
denk na
lach hard
duik diep
kom terug

Onthoud: je mag diep duiken, maar kom terug. Jij bent het waard. En er zijn zoveel mensen die wachten tot je weer terugkomt.  

It’s ok. You just forgot who you are. Welcome back.

geschreven door:

Frida, 37j,
vecht al 6 jaar tegen anorexia.