*** serie/boekentip ***

Iedereen op school weet dat Charlie op jongens valt. Vorig jaar werd hij door iemand anders geout en sindsdien krijgt hij het hard te verduren. Stiekem ziet hij een jongen, Ben, maar die gebruikt hem alleen maar en wil verder niets met hem te maken hebben.

Tegelijkertijd leert hij Nick kennen en valt meteen voor zijn vriendelijke gezicht en zachte persoonlijkheid. Door Nick beseft Charlie dat Ben misbruik van hem maakt, en maakt een einde aan hun ‘relatie’. Bij Nick kan Charlie zichzelf zijn. Hij bloeit open en langzaamaan komen de twee dichter bijeen.

Doorheen seizoen twee komt Nick te weten dat Charlie worstelt met eten. Op die manier probeert Charlie om te gaan met de stress van het pesten, maar ook met zijn eigen onzekerheden als tiener.

Een eetstoornis wordt op het beeldscherm vaak gestereotypeerd en geglamoriseerd, maar niet hier. Charlies verhaal zou recht uit de realiteit kunnen komen. Zijn struggles zijn pijnlijk herkenbaar. Daarnaast tonen ze hoe je best reageert als naaste – met geduld, steun en liefde.

Het verhaal van Nick en Charlie heeft iets hoopgevend ondanks alle moeilijkheden die ze allebei ervaren. Met heel veel respect zorgen ze voor elkaar.

Representatie is niet alleen nodig voor erkenning, maar ook omdat mensen van de LGBTQIA+ community kwetsbaarder zijn. De kans dat zij een eetprobleem ontwikkelen, is groter dan mensen die hetero en cisgender zijn. Bij queer jongeren zit er een extra laag onder de zoektocht naar hun identiteit. Daarom wil ik hier even bij stilstaan, om die mensen te tonen dat ze niet alleen zijn.

Liefs,
R.