Als ik mijn zinnen op iets zet, dan geef ik meer dan wat ik heb om het beste resultaat neer te zetten. Maar wanneer ik iets niet kan doen zoals ik het in mijn hoofd heb, dan kan ik het evengoed niet doen. Een middenweg vinden is lastig, het is alles of niets.

Dat is het standpunt van de perfectionist in mij die ongelooflijk bang is om fouten te maken.

Overpresteren zit er van kleins af in, alsof ik mijn bestaansrecht te bewijzen heb. Een deadline bezorgt me nog steeds veel stress. Volgens mijn criticus is het nooit goed genoeg en daarom spendeer ik veel meer tijd dan nodig aan een opdracht. Mijn zelfzorg is het eerste wat dan de deur uit vliegt. Eens het werk gedaan is, breekt me dat zuur op. De hoeveelheid stresshormonen in mijn bloed daalt en pas dan kan ik voelen hoe uitgeput ik ben.

Soms gebeurt het tegenovergestelde. Ik bevries en verzin genoeg tegenargumenten om de uitdaging uit de weg te gaan. Als ik het niet probeer, dan kan het ook niet mislukken. Dat denk ik onbewust, want falen is geen optie en mijn comfortzone biedt soelaas.

Daardoor heb ik nooit geleerd om met tegenslagen om te gaan.

Die alles-of-niets mindset speelt me ook parten in herstel. Er zijn dagen dat ik er zo hard voor wil gaan dat ik te snel te grote stappen zet. Dan volgt een onvermijdelijke terugslag en beland ik keihard met de voeten op de grond. Of misschien zak ik nog wat dieper weg. Want als het niet verloopt zoals ik wil, dan kan ik beter opgeven. Wat heeft het voor zin om te herstellen als ik het toch niet 100% kan?

Dat is de eetstoornis die me probeert te manipuleren, zodat ik zijn kant kies.

De zoektocht naar de gulden middenweg heeft geen unieke oplossing. Het is constant inspelen op wat je nodig hebt in iedere situatie – flexibel zijn. Terwijl je met een starre mindset terechtkomt in extremen – alles of niets. Als ik een ‘niets-dag’ heb, vraag ik mezelf wat ik nodig heb om eruit te geraken. Op een ‘alles-dag’ probeer ik te vertragen. Zo zoek ik balans.

Ondanks wat de naam doet uitschijnen, is balans geen perfect en statisch evenwicht, want tegenslagen en moeilijkheden zullen er altijd zijn.

Herstel kan je niet perfect doen, net zoals je leven niet perfect kan doen. Misschien is dat juist de bedoeling – fouten maken, vallen en opstaan.

Rune