“Jij zal moeten opletten dat je niet zo zwaar wordt als je moeder.”
Deze reactie in combinatie met het knijpen in mijn bil, staan op mijn netvlies gegrift. Ik kreeg deze reactie ongeveer 30 jaar geleden van mijn vader, toen was ik ongeveer 14 jaar.

Het was een zonnige dag in de zomer, de Ronde van Frankrijk op tv en mijn “billetjes” kleefden aan de paarse lederen zetel. De angst om mijn gewicht niet onder controle te hebben, het minderwaardigheidsgevoel dat toen ontstond, het niet voldoen aan de normen van mijn vader en afgewezen te worden zoals mijn moeder werd afgewezen (mijn ouders waren gescheiden) kregen toen hun eerste voedingsbodem! Ik nam toen de beslissing mijn gewicht te gaan controleren én op mijn eten te gaan letten.

Nu volgt een reactie die ik enkele dagen geleden kreeg van een vriend over het uiterlijk van mijn dochter, net 14 jaar geworden!
“Amaai, jawadde, dat wordt een brok!”
Ik stond verstomd. Ik was weer Pennetje van 30 jaar geleden. Maar nu ging het om mijn grootste liefde, namelijk mijn dochter.

Er was dus in de eerste plaats verstomming, ik stond aan de grond genageld. Werden er in deze tijd echt nog zo’n opmerkingen gemaakt? Er was angst, paniek zelfs, dat mijn dochter haar gewicht niet onder controle had en ik al helemaal niet.

Er was onmiddellijk een rood lampje dat ging branden: “Ik ga lightproducten voor haar kopen, zonder dat ze het weet. ”Er was de twijfel en het schuldgevoel: “Geef ik haar geen gezonde voeding en een goed voedingspatroon en speelt mijn eetstoornis hierin een rol?”

Ik moest daar weg! Ik moest tot rust kunnen komen en alles op een rijtje krijgen. Ik mocht niet reageren zoals 30 jaar geleden en nu mijn dochter in gevaar brengen! Ik nam afscheid van hen en ben in mijn auto gaan zitten. Ik had nood aan een luisterend oor, aan geruststelling.

Wie kon ik nu contacteren?
Wie kon op een realistische en gezonde manier deze uitspraak beoordelen en mij op een correcte manier informeren?
Een tweede lampje ging branden en dit had een groene kleur! Ik zou contact opnemen met de danslerares van mijn dochter!
Mijn dochter danst namelijk twee keer in de week, ballet en hedendaagse dans. De dansschool tolereerde geen uitspraken over eten, gewicht en uiterlijkheden. Daar stonden ze op! Dat kon voor hen echt niet.

Ik nam de telefoon en sprak een boodschap in mij eens terug te bellen.
Ik kreeg zeer snel een telefoontje terug! De lerares is op de hoogte van mijn eetstoornis en was in mijn plaats even gechoqueerd over die uitspraak!
Zij kon mij geruststellen en mij overtuigen dat ik als mama goed bezig was, dat mijn dochter zich ontzettend goed voelt in de dansles, mét haar vriendinnen, dat ze bruist van energie!

Tot nu toe heb ik in de opvoeding van mijn dochter geprobeerd geen aandacht te leggen op uiterlijkheden, maar wél op de talenten die zij heeft. Ook op het feit dat ons lichaam ons instrument is en dat het energie nodig heeft om te kunnen leven en om die dingen te doen die we graag doen! Zoals dansen, sporten, wandelen, naar school gaan, werken … Ik blijf mijn focus leggen op het positief bekrachtigen, op het uniek zijn van elk persoon. Ik blijf pogen een veilige omgeving te creëren waarin zij zichzelf kan zijn, waarin zij durft experimenteren en ja, al eens een foutje mag en kan maken!
Ik blijf inzetten op eerlijke communicatie en openheid.

Hoe had ik achteraf gezien graag willen reageren op deze uitspraak?
In plaats van te verstommen en vanuit angst en paniek te “verdwijnen”, zou ik willen opkomen voor mezelf als individu mét een eetstoornis. En deze opmerking aanwenden als kans om in gesprek te gaan over de mogelijke gevolgen van een dergelijke uitspraak. Want dat is deze uitspraak eigenlijk wel, een KANS om te sensibiliseren, te informeren en het belang van uiterlijkheden te ontkrachten!

Bovenstaande uitspraak, anno 2024, benadrukt dus nog maar eens dat we moeten blijven inzetten op sensibilisatie! ANBN blijft hier een zeer grote taak volbrengen, o.a. via deze blog, maar uiteraard doet zij véél meer. Denk maar aan de chat, Lichtpunt, de inloophuizen, enzovoort.

Ik blijf dus mee op de barricades staan en samen met jullie de strijd tegen dergelijke reacties opnemen!

Pennetje