Frida, niet zomaar een meisje.
Vier jaar geleden zat ik in een prachtige en ontroerende voorstelling van Yevgueni. Bij het horen van ‘Adem’ werd ik stil. Het werd mijn favoriet nummer van zijn repertoire. Ik kon er geen vinger op leggen waarom dat zo was.

Tot ik besefte dat ik wachtte op iemand die mij kwam halen uit het dal waarin ik lag.

Niet zomaar een meisje
Niet zomaar een dag
Toen je mij kwam halen uit het dal waarin ik lag

Wie o wie zou mij komen halen uit dat diepe dal?

Ik heb vaak gedacht dat deze rol was weggelegd voor mijn huisarts die elke week opnieuw met veel warmte voor me klaarstond (en nog steeds) en me zei dat ze me niet meer zou loslaten tot ik me weer beter zou voelen. Dankjewel voor je vastberadenheid. Ik heb ze nodig. Dankjewel voor alle uren die je me geeft, ik waardeer elke seconde.

Of was die rol misschien weggelegd voor mijn psychologe? Zonder haar zou ik vandaag niet beseffen dat ik in mijn winkel mag verkopen wat ik wil, wat dat ook mag zijn! Dankjewel voor alle wijze lessen (die soms veel te laat vielen in mijn hoofd, maar geloof me, elk gesprek was waardevol.) Dankjewel om de Swa (mijn eetstoornisstem) letterlijk en figuurlijk buiten te zetten! Dankjewel voor je boosheid wanneer ik die niet kon voelen.

Of misschien mijn diëtiste die me elke eetgestoorde gedachte leert ompraten, terwijl ik ook elke andere zorg bij haar kwijt mag. Dankjewel om zonder oordelen te luisteren naar alle hersenkronkels en me helpt ze te leren begrijpen.

Of mijn osteopate, die mijn gebroken lijf bleef helen met veel geduld. De zin ‘Op een dag komt het goed.’ gaf me licht en hoop opnieuw en opnieuw, want die dag komt er.
En mijn kinesiste die me naar haar toe leidde en me blijft omarmen met de juiste zorg wanneer ik die nodig heb. Dankjewel voor de passie voor je job.

Of waren het de vrijwilligers bij ANBN? Wat fijn om (h)erkenning te krijgen. Lotgenotencontact voelde bevrijdend. Ik mag er zijn.

Dankjewel aan jullie allen voor jullie eindeloze geduld en warmte. 

Ik zal je leren lopen.
 Nu ik terug kan staan.
Sluit alle wegen af naar waar ik nooit meer terug wil gaan.

Natuurlijk had ik al die tijd twee prachtige zonen aan mijn zijde, maar een kind hoeft niet te zorgen voor een ouder. Ik heb geworsteld met hoe ik een goede mama kan zijn, terwijl een vreselijke ziekte mij overkwam. Opnieuw bedankt aan alle dokters en vrienden die me leerden dat ik wat zachter voor mezelf mag zijn.

Want ja, ook in herstel kan je een goede mama zijn. De liefde die ik voor hen voel, is onbeschrijflijk groot en altijd aanwezig. Dat is voldoende. Al ben ik blij met de energie die ik stilaan weer terugkrijg. Mijn tieners zijn al zo groot en ik moet ze niet meer leren lopen, maar ik zal ze zo goed als ik kan bijstaan bij elk stukje vreugde en elke hindernis die op hun pad komt. Ik geef met hen mee wat ik geleerd heb in therapie. En dat komt eigenlijk neer op … wees alsjeblieft jezelf! Altijd en overal.

En adem, adem, adem voor het eerst.
 En jaren, jaren, adem ik ook weer.

Dankjewel aan de vrienden die er voor me waren ondanks dat ik me zo vaak heb afgesloten. Dankjewel dat jullie nog steeds naast me staan. Hopelijk weten jullie dat ik ook altijd naast jullie sta. Dankzij jullie kan ik stilaan weer ademen.

Kan ik voor jou worden?
 Wat jij voor mij bent.
Ga en toon me alle wegen die ik nog niet ken.

Maar lieve, kleine Frida, potverdorie …
Al die tijd dat ik wachtte op diegene die me zou kunnen redden, vergat ik jou.
Jij bent het! Ik zie het nu.

Ik heb er nogal mijn tijd voor genomen en het spijt me als ik het weer eens vergeet, want ja, dat gebeurt weleens in herstel.

Ik zie het alvast hier en nu. Mijn innerlijk kind, mijn kracht, mijn wegwijzer. Ik moet gewoon naar jou luisteren. Dankzij jou sta ik open voor andere mensen, dankzij jou zal ik ook de komende stormen aankunnen, dankzij jou kan ik weer wat liever zijn voor mezelf, dankzij jou is mijn wereld niet meer zo klein, dankzij jou kan ik weer ademen.

Adem, adem, adem in en uit.
Adem, adem, ik zet een stap vooruit.

Dank aan allen die die rol op zich nemen als ik het weer even vergeet.

Als jij worstelt met een eetstoornis, tracht jezelf dan te omringen met alle juiste mensen die je helpen beseffen tot je weer voelt dat ook jij die kracht in je hebt.