Het zit hem soms in de kleine dingen. Op reis door het zuidwesten van Engeland botsten we op een parking aan de rand van het bos op een oude hond. Ze heeft mistige ogen, een grijzende vacht en loopt wat scheef. Net als haar baasje, die achter haar aan het bos uit wandelt. De man knikt ons vriendelijk gedag: “Hi there, camping here?” We antwoordden dat we op doorreis zijn en hier even halt houden om wat te eten over de middag en om een korte boswandeling te maken. “Ha, great idea! It’s lovely here.” Het is inderdaad een mooi bos en een mooie streek tout court.

We zijn al enkele jaren grote fan van Engeland en staan steeds versteld van alle natuurpracht aan de andere kant van het Kanaal. Zodra je de hoofdweg verlaat, rijd je via smalle wegen langs gele velden en door groene bossen. Wat ons ook opvalt, is hoe bewust mensen hier omgaan met de natuur. Het wordt niet gezien als een vanzelfsprekendheid, maar als iets dat je moet koesteren en waar je over moet waken. We raken aan de praat met de man. Hij vertelt ons dat hij in de mooiste streek op aarde woont, maar het pas besefte nadat hij gereisd had. Toen hij terugkwam, zag hij pas in hoe mooi het was waar hij al heel zijn leven woonde.

Soms zie je pas wat je hebt, als je wat afstand neemt.
Soms zie je pas wat je kan en wil, als je wat afstand neemt.

Even later ronden we ons gesprek af en wensen we hem een fijne dag toe. Hij steekt zijn hand in de lucht: ‘Ik ben de zeventig al even voorbij. Elke dag die ik nog krijg, is een fijne dag.’

Soms moet je tevreden zijn met de kleine dingen in het leven.

En wat heeft dit alles nu te maken met Gershwin? Niet veel, moet ik bekennen. Maar ik dacht wel meteen aan de tekst uit het nummer ‘Nice work if you can get it’ dat hij schreef in 1937:

Gershwin schreef over de liefde tussen twee personen, maar je kan het – wat mij betreft – evengoed op de liefde voor jezelf betrekken.


Plaats een reactie