“Je moet geen stress hebben, het komt wel goed!” Deze boodschap krijg ik regelmatig te horen, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.

Rationeel weet ik dat ik niet hoef te stressen. “Ik kan het, stress is voor niets nodig,” probeer ik mezelf te sussen, “en het is oké als het niet van de eerste keer lukt.” Toch zegt mijn gevoel iets anders. Het examen/de deadline wordt mijn grootste en enige prioriteit – al de rest moet wijken. Voor mezelf zorgen is opeens een pak moeilijker; eten doe ik zo snel mogelijk om ervan af te zijn, pauze nemen hoeft niet en leuke dingen zijn tijdverspilling. Slapen en werken is het enige wat ik ‘mag’ doen.

De spanning bouwt geleidelijk op. Mijn nek en rug doen pijn, ik ben onrustig en ik slaap slecht. De vermoeidheid slaat toe en ik word prikkelbaar. Op de duur kan ik me niet meer concentreren en krijg ik steeds minder gedaan. Daardoor verplicht ik mezelf om nóg meer te studeren/werken, terwijl ik besef dat ik het omgekeerde nodig heb.

Ik weet dat ik tijd moet nemen om te ontspannen en iets te eten. Zonder rust en brandstof lukt het zeker niet. Het effectief doen, dat is een ander paar mouwen.

Mijn perfectionistisch kantje is (voorlopig) sterker dan mezelf. Ik geef mezelf het nadeel van de twijfel; het is nooit goed genoeg. Zo ga ik over mijn grenzen. En wanneer het examen uiteindelijk goed gaat of wanneer de deadline is gehaald, ben ik zo uitgeput dat ik niet eens tevreden kan zijn. Het enige wat ik dan kan voelen, is de onherroepelijke vermoeidheid.

Ik wil het anders doen.

–

Tips om met stressvolle periodes om te gaan:

• ontspanning inplannen en voldoende rusten
• een alarm instellen om aan te geven wanneer je pauze móet nemen
• dingen blijven doen die je energie geven

Op de pauzeknop duwen, zorgt ervoor dat je batterijen niet langer leeglopen. Daarnaast heb je ook dingen nodig die je batterijen weer opladen. Het is dus belangrijk om tijd te maken voor fijne momenten zoals afspreken met vrienden, jezelf verwennen met een warm bad of douche, je favoriete hobby uitoefenen … (vul zelf aan)

Ook al lijkt het in eerste instantie onproductief, met een opgeladen batterij kan je er met nieuwe moed weer tegenaan.

Wanneer je van jezelf weet dat je de lat heel hoog legt, dan kan je gaan kijken naar wat het meest belangrijk is en wat voor jou haalbaar is (zonder jezelf te verwaarlozen). Ken je de grote lijnen van de cursus? Dan hoef je misschien niet elk klein detail te reproduceren. Doe je wat er van jou wordt verwacht? Dan is het misschien niet nodig om jezelf te belasten met extra werk.

Wat mij ook helpt om de lat te verlagen, is de ‘80%-regel’: je geeft je 80% in plaats van de volle 100%. Want wanneer je alles geeft, lopen je batterijen helemaal leeg. Geef je iets minder dan die 100%, dan zijn je batterijen nooit volledig plat. Zo blijft er voldoende energie over om voor jezelf te zorgen en om dingen te doen die je energie geven. Op die manier geraken je batterijen sneller weer opgeladen! Op lange termijn is het dus veel productiever om je 80% te geven en niet 100%.

In die zin betekent ‘je best doen’ niet dat je álles moet geven, maar dat je geeft wat je kan geven zonder jezelf kapot te maken.

–

Heel veel succes aan de studenten!
En vergeet niet om genoeg pauze te nemen en tijd te maken voor fijne dingen 😉