Spijsverteringsproblemen hebben een rol gespeeld in het ontstaan van mijn eetstoornis (samen met een heel aantal andere factoren). Ik heb een gevoelige spijsvertering, waardoor ik er gemakkelijk pijn en ongemak ervaar.

Het is menselijk om pijn en ongemak te proberen vermijden. Het meest logische leek mij dat de oorzaak en de oplossing te vinden zouden zijn bij wat ik at. Ik ging dus focussen op wat ik had gegeten en welke klachten dit wel of niet had veroorzaakt. Bepaalde voedingsmiddelen ging ik vermijden, ook op medisch advies door het volgen van het fodmap-dieet. Dit dieet was een waar feest voor mijn eetstoornis, maar het was de hel voor ‘mijn gezonde ik’.  In sneltempo ging het bergaf met mij.

Later in herstel leerde ik hoe ik door het uitsluiten van al die voedingsmiddelen en door te weinig te eten mijn spijsvertering nog meer verzwakt had. Met als gevolg dat ik alleen maar meer spijsverteringsproblemen had gekregen. Dit was in het begin moeilijk te geloven. Hoezo zat de oplossing niet in voedingsmiddelen uit te sluiten en minder te eten? Hoezo moest ik ‘gewoon’ meer en terug alles eten?

Ik vond het doodeng.

Het voelde bovendien zo oneerlijk: door meer en met meer variatie te eten, werden de pijn en de ongemakken in het begin alleen maar erger. Het voelde alsof ik werd afgestraft. Het voelde zo tegenintuïtief: hoe kon dit goed voor me zijn als het me zo slecht deed voelen en zoveel pijn veroorzaakte?

Stap voor stap ging ik het toch aan.
In dit proces ontdekte ik dat er een samenhang is tussen mijn spijsvertering en mijn emotionele staat, en dat dit misschien nog meer invloed had op mijn spijsvertering dan wat ik at. Ik merkte hoe gemakkelijk ik in een vicieuze cirkel terecht kwam: ik voelde ongemak in mijn maag en darmen, dat deed me angstig worden, hierdoor namen de klachten toe en werd de angst nog groter, enzoverder …

Via hypnotherapie leerde ik rustig(er) te blijven wanneer ik spijsverteringsproblemen ervaarde. Dit hielp om de negatieve vicieuze cirkel te verbreken en mijn ongemak en pijn te verlichten zonder mijn voeding aan te passen.

Zowel in herstel als met mijn spijsverteringsproblemen gaat het beter nu. Al moet ik mezelf nog regelmatig aan het volgende herinneren wanneer ik last heb van mijn spijsvertering:

‘Don’t blame the food. Blame the eating disorder.’

Als ik zo nodig iemand wil beschuldigen, dan is het wel de eetstoornis.
Eten is mijn medicijn. Eten is mijn vriend.

Eten is energie. Lachen. Dansen. Zingen. Leven.