Het was zover. Iets waar ik al erg lang naar heb uitgekeken. Een volledige maand op vakantie. Geen verplichtingen. Gewoon in mijn eigen bubbel zijn.

‘Wat bedoelt ze nu?’, hoor ik jou daar afvragen. Ik zal je niet langer in spanning houden … Mijn vriend en ik vertrokken naar Amerika! Daar gingen wij familie bezoeken, waarna we verder zouden reizen met de wagen. Een roadtrip weliswaar doorheen de natuur!

Onze trip verliep van hotel naar hotel, ontbijt inbegrepen. Dat stelde me al gerust. We dienden zelf al geen ontbijt te voorzien, waardoor we telkens tijdig aan tafel konden. Ik had verschillende keuzes en voelde me veilig. Al maakte mijn hoofd ook tegelijkertijd vele analyses over die talrijke keuzemogelijkheden. Desondanks voelde ik me écht op vakantie, ontspannen.

Na het ontbijt namen wij onze rugzak, klaar om de prachtige natuur te gaan ontdekken. Met de zon op onze snoet, ingesmeerd en voorzien van drinken en lunch, genoten we van elke stap. Ook hier schuilden er gedachten in mijn hoofd als een grijze wolk voor de zon. Vaak won de wolk en ging deze over in een regenbui vlak voor de lunch. Uitgeput, hongersignalen genegeerd … Gelukkig was mijn vriend er dan extra voor me. Samen zochten we een manier om de regendruppels op te vangen en de grijze wolk achter ons te laten voor onze verdere reis.

Maar al snel bij het diner stonden de grijze wolk en Mr. Math in mijn hoofd alweer klaar. Ik merkte ze op en stelde ze opnieuw voor aan mijn vriend, waarna wij samen besloten enkel met ons twee verder te dineren. Met plezier, warmte en mooie herinneringen.

In mijn hoofd, uit mijn hoofd. Een loop dat bleef draaien als een kermismolen – na al die weken reizen eigenlijk wel een fijne molen. Ik zat op een paard, nam ‘de flosj’, trots … Soms greep ik ernaast en had ik de situatie niet in de hand. Maar de molen bleef draaien, dus nieuwe kansen om opnieuw trots te kunnen zijn.

Uit mijn hoofd … een gevoel van vrijheid, zelfvertrouwen, rust. Een gevoel dat ik vandaag de dag blijf koesteren. Wolken, regen, zonneschijn … wisselen elkaar af, maar daar zit ik dan wel trots op mijn paard, met of zonder ‘flosj’.

Ik hoop lieve lezer dat jij even trots bent en die rustmomenten kan vinden die jij verdient!

Héél veel liefs,

Fleur