Mijn zomervakantie ligt al een poos achter mij. De dagelijkse werkroutine kent opnieuw zijn ritme. De overprikkeling stapelt zich op. Deze wordt naar gewoonte mooi genegeerd. Goed verstopt, want: ‘Ik dien toch elke dag met honderd procent energie mijn taken en verplichtingen te vervullen? Ik kan toch niet moe zijn op het einde van mijn werkdag? Ik kan nu toch niet opnieuw nood hebben aan vakantie? Ik kan toch niet …’

Ik ben een écht ochtendpersoon. Ik hou ervan om voor dag en dauw op te staan in stilte, en om de vogels te horen zingen. Mijn ogen wijd open. Mijn lichaam klaar voor actie.

Het is twaalf uur ‘s middags. Ik kijk uit naar de lunch. En ik maak berekeningen in mijn hoofd, de hele dag door.

Ik citeer:

• ‘Ik heb acht uur geslapen. Dat is toch goed.’
• ‘Ik ben pas vijf minuten later vertrokken naar het werk dan normaal.’
• ‘Ik kan me aan mijn tijdschema houden op het werk. Goed zo.’
• ‘Ik lunch nu vijftien minuten later dan gisteren.’
• ‘Ik rijd in zeventien minuten weer naar huis in plaats van vijftien minuten.’
• …

Elke dag ben ik op zoek naar het PERFECTE dagschema. Ik doe mijn uiterste best om de PERFECTE zorgverlener te zijn. Dagelijks streef ik naar de PERFECTE ik.

Ik neem je even opnieuw mee naar alinea één. Mijn zomervakantie ligt al een poos achter mij. De dagelijkse werkroutine kent opnieuw zijn ritme. De overprikkeling stapelt zich op.
Een boze telefoon van een collega-zorgverlener, harde feedback van mijn coach … andere gebeurtenissen bovenop mijn dagelijks ritme waaien door me heen als een tsunami.

Overprikkeling ontploft.

Maar wacht! Dien ik niet …? Toch maar meer …? Te kunnen …?

STOP!!!

Ik heb sneller nood aan een pauze in vergelijking met mijn omgeving. Die indruk heb ik toch, maar dat laat ik even naast me liggen. Ik heb de mogelijkheid om die pauze ook in te lassen. Waarom besef ik dit nu pas?

Ik schrijf deze blog op mijn laatste dag van mijn pauzemoment. Minder geprikkeld, meer ruimte. Morgen ga ik opnieuw aan de slag. Met mijn ogen wijd open, gefocust. Met mijn PERFECTE pauze die nu al gepland staat in mijn agenda (zucht van opluchting).

Lieve lezer, wanneer heb jij jouw PERFECTE pauze gepland?

Liefs,
Fleur