Vervolg op de blog ‘Tijd voor verandering’

Bijkomen bleek toch moeilijker dan gedacht. Vooral de weegschaal of beter gezegd de cijfertjes die erop verschenen, zorgden voor een paniekreactie bij mij.

Heel dwangmatig stond ik daar bijna elke dag op. Als het cijfer wat naar boven ging, raakte ik in paniek, was mijn hele dag om zeep en ging ik op slag wat minder eten. Zeer vervelend als het de bedoeling is om bij te komen.

In gesprek met de diëtiste kwam ik erachter dat die stressreactie al startte nog voor ik een voet op die weegschaal had gezet, waardoor ik heel snel in die paniek terechtkwam. Het advies: proberen afbouwen om op die weegschaal te staan.

Ondertussen weet ik dat afbouw bij mij niet goed werkt, ‘de cold turkey methode’ is meer mijn ding, vooral omdat dit meer duidelijkheid geeft, denk ik.

Dus … de weegschaal ging de kast in en van de ene op de andere dag besliste ik om er niet meer op te gaan staan.

Aanvankelijk zorgde dat voor wat onrust, omdat ik niet meer wist hoeveel ik woog.

Ik merkte echter op dat er ook ruimte in mijn hoofd vrijkwam. Ik moest immers niet meer nadenken over wel of niet op de weegschaal gaan staan. Het antwoord was duidelijk: ik sta er niet meer op, punt, geen ruimte voor discussie.

Het eten lukt daardoor wat beter. Soms word ik nog eens onrustig van het idee dat ik niet weet hoeveel ik weeg, maar eigenlijk gaat het daar niet om. En die stress die ’s morgens wegvalt, omdat ik mezelf niet meer moét wegen, geeft zoveel rust.

Ik hoor ook van anderen dat de weegschaal wegdoen vaak een hulp is.
Zelf heb ik dat nooit zo gezien, omdat het mij ook een houvast gaf en ergens ook rust (valse controle?), maar ik denk dat je naar het volledige plaatje moet kijken. Het gaat immers niet enkel om puur op de weegschaal gaan staan, maar ook om wat eraan voorafgaat en nadien gebeurt. Dan heb ik het over de stress van: zou ik erop gaan staan of niet? Wat als het niet goed is? En ergens besef je dan ook hoe dwangmatig dat is en dat dat helemaal geen rust geeft. En ook over hoe dat cijfer op die weegschaal de rest van de dag bepaalt.

Weer een stapje verder.

Ik ben me ervan bewust dat de eetstoornis op heel wat verschillende vlakken is doorgedrongen in mijn leven, waardoor er heel wat automatismen en overtuigingen zijn ontstaan. Hoog tijd om deze onder de loep te nemen. Op weg naar de volgende stap …

Liefs,
Heleen