Vorig jaar heb ik een heel jaar lang motivatie geput uit het feit dat ik dan mee mocht op scoutskamp. Jammer genoeg hebben we enkele weken voor mijn vertrek moeten beslissen dat het toch geen goed idee was om mee te gaan op kamp. Mentaal was ik niet sterk genoeg en mijn lichaam was nog niet klaar voor een scoutskamp.

Maar dit jaar begon ik met nieuwe motivatie om wel echt mee te mogen op kamp. Het was mijn laatste jaar als lid bij de scouts en dit betekent dat ik op JIN-reis ga. Dit is een buitenlandse reis met enkel mensen van je eigen leeftijd en dit zorgt voor een hele hechte groep en een superleuke reis.

Een heel jaar lang hebben we financiële acties gedaan om deze reis te financieren, dus de zin om te vertrekken was groter dan ooit.

19 juli was het zover, dan steeg het vliegtuig op naar Slovenië.

Het beloofde een fantastische reis te worden, maar voor mij toch ook een grote uitdaging.  

Een scoutsreis gaat gepaard met beperkte mogelijkheden tot koken, veel bewegen en lange avonden. Dit zorgde toch voor een beetje spanning voor vertrek.

Als ik dit schrijf, ben ik al enkele dagen terug van op kamp en begint alles thuis terug een beetje in zijn plooi te vallen. Het was de meest fantastische reis ooit! Ik zou liegen als ik zeg dat het allemaal van een leien dakje liep, maar over het algemeen is het wel gelukt. Ik heb heel veel geluk gehad met mijn leiding die superveel rekening met mij hield en de fantastische groep mensen die er was op elk moment dat ik het een beetje moeilijk had.

Jammer maar helaas waren er toch momenten dat de eetstoornis eens kwam piepen, maar op deze momenten had ik de juiste mensen rondom mij die mij een kleine oppepper konden geven. Dit waren vooral de momenten dat ik moe was en na fysiek zware dagen. Maar zoals eerder gezegd is het al bij al wel gelukt.

Maar zonder deze mensen zou het veel moeilijker geweest zijn, dus ik mag van geluk spreken dat ik een fantastische vriendengroep rondom mij had.
Bedankt daarvoor!

Liefs,
Caro