In België werken professionals, onderzoekers en (familie-)ervaringsdeskundigen al jarenlang samen om de preventie, behandeling en ondersteuning rond eetstoornissen te verbeteren. Deze gezamenlijke aanpak heeft geleid tot een groeiend bewustzijn van de complexe noden van mensen die met deze problematiek te maken hebben. Samen blijven we zoeken en uitproberen wat helpend kan zijn. 

De afgelopen jaren is er steeds meer aandacht gekomen voor de ondersteuning van gezinnen, onder meer via oudertrainingen en Multi-Family Therapy (MFT), die als essentiële onderdelen van de zorg worden beschouwd. Deze initiatieven erkennen de cruciale rol die families spelen in het herstelproces en willen hen versterken in het ondersteunen van hun naasten.

Ondanks deze vooruitgang blijft het van groot belang om de stemmen van mensen met eetstoornissen en hun omgeving te versterken. Misverstanden over eetstoornissen zijn nog steeds wijdverspreid in onze samenleving. Schadelijke stereotypen blijven bestaan, en het heersende slankheidsideaal dat via sociale media wordt verspreid, blijft druk uitoefenen – vooral op jongeren. Deze maatschappelijke factoren dragen niet alleen bij aan het ontstaan van eetstoornissen, maar belemmeren ook het herstel doordat ze schaamte en isolatie in stand houden.

Een belangrijke boodschap die we willen uitdragen, is dat eetstoornissen enorm divers zijn. Er is geen ‘één verhaal’, geen pasklare oplossing. Behandelingen die op protocollen gebaseerd zijn, kunnen een nuttig kader bieden, maar schieten vaak tekort wanneer het gaat om het aanpakken van de complexe en diep persoonlijke aard van deze aandoeningen. Onderzoek toont aan dat ongeveer 75% van de mensen met een eetstoornis ook kampt met bijkomende problemen zoals depressie, angststoornissen of trauma-gerelateerde klachten. Deze onderliggende moeilijkheden moeten worden erkend als een essentieel onderdeel van het begrijpen en behandelen van de eetstoornis.

Daarom is het, naast het volgen van richtlijnen gebaseerd op wetenschappelijk bewijs, ook cruciaal om een persoonlijke en doelgerichte aanpak te hanteren. De vraag moet zijn: Wat wil deze persoon uit het leven halen? Welke pijn of onvervulde behoefte heeft bijgedragen aan het ontstaan van de eetstoornis? Wie is deze persoon los van de symptomen? Door deze vragen centraal te stellen, kunnen we evolueren naar zorg die niet alleen doeltreffend is, maar ook meelevend en betekenisvol.

Alleen door te blijven luisteren naar mensen met ervaringsdeskundigheid – en door onze systemen aan te passen aan de ware complexiteit van eetstoornissen – kunnen we ervoor zorgen dat de zorg in België steeds responsiever, inclusiever en meer herstelondersteunend wordt.

Daarom roepen we op: laat ons barrières doorbreken en bruggen bouwen, zodat we mensen kunnen verbinden en steunende netwerken kunnen creëren. Ieder van ons kan een stuk van de puzzel zijn in de keten van preventie, behandeling en steun bij eetstoornissen! 

Geef jij ook kleur aan herstel?

Neem op 1 juni deel aan onze actie!

Els Verheyen
Coördinator ANBN vzw